یکی از مهمترین عوامل پیشرفت و ترقی هم در حوزه ی انسانی و هم در بخش های مختلف مجامع به خصوص اجتماع فرهنگ سازی است.
پایگاه خبری فریاد شرق / کاظم شیبانی
گاهی فرهنگ سازی ممکن است ماه ها و سال ها طول بکشد پس به هیچ عنوان نباید در مبحث فرهنگ سازی بی برنامه و عجولانه وارد شد و به خوبی باید دانست که فرهنگ سازی نیازمند دقت، هوشیاری، وقت و مهمتر از همه هزینه است و این هزینه اگر درست و به جا مصرف شود به هیچ عنوان اسراف نخواهد بود، بلکه سرمایه گذاری محسوب می گردد.
هر از گاهی در شبکه های مجازی بردسکن با گلایه هایی در مورد هنجار شکنی و عدم فرهنگ مواجه می شویم آن هم از سوی مدیران و برخی اداره های شهرستان. جالب است که در برخی موارد نیز از دلسردی مسئولان و یا تهدید هم سخن به میان آمده آنهم برای مواردی جزئی، هر چند رعایت هنجارها و فرهنگ، شخصیت و منش آدمی را می رساند اما راه مقابله با هنجارشکنی و عدم فرهنگ نیز دلسردی، تهدید یا از این دست موارد نیست بلکه تنها راه چاره ساخت زیربنا و پایه های فرهنگ به صورت صحیح و اصولی است. پس بهتر است هرگز سخن از دلسری مسئولان و مدیران شهرستان به میان نیاورید چرا که مسئولان و مدیران بی هیچ عنوان حق دلسرد شدن ندارند، مگر چقدر برای فرهنگ سازی این شهرستان تلاش کرده و می کنند که ناهنجاری های کوچک باعث دلسردیشان شود، اگر اینگونه هست پس هزاران هزار درود بر مردمی که با وجود یکی نبودن حرف و عمل مسئولین و مدیران و وعده های بی شمارشان که محقق نشده و زندگی های بسیاری را تا مرز فلج شدن کشانده هنوز دلسرد نشدند و پای آرمان های خود و وعده های تحقق نیافته فراوان مسئولان و مدیران ایستاده اند.
در این شرایط است که خبرنگاران و فعالان و نخبگان حوزه ی فرهنگی هنری و اجتماعی باید نبوغ و مهارت خود را بالفعل کنند و به عنوان یک دلسوز و کارشناس کمبودها را در زیر ساخت ها و برنامه های فرهنگی، هنری و ورزشی شهر پیدا، آنالیز و اولویت بندی کرده و آنگاه صرفنظر از همه ی کدورت ها و احساسات نظر دهند و مطالبه گری به حق کنند، البته در مورد بردسکن باید این نکته را هم اذعان کرد که وقتی یکی از مهمترین پایگاه های فرهنگ سازی شهر کاربری بسیار متفاوت با آنچه باید باشد دارد، آنهم توسط نهادی که خود باید یکی از ناظرین بر اینگونه تخلفات باشد پس دیگر حرف زدن از فرهنگ سازی توسط مدیران و مسئولین در این شهر اگر نگوییم خلاف که باعث دلسردی شود، باید گفت کمی دور از انتظار است.
مسئولین و مدیران حوزه ی شهری به این نکته هم باید توجه داشته باشند که در همه جای دنیا انسان هایی وجود دارند که متاسفانه کمی نسبت به خدمات شهری و شهروندی و احترام و رعایت حقوق هم نوعان خود بی تفاوت هستند ولی هرگز خطاهایشان به حساب همه ی مردم محل زندگی شان نوشته نمی شود اما وجود مسئولان و مدیرانی که فرسنگ ها از فرهنگ سازی و آموزش نحوه ی صحیح و اصولی قوانین و سبک زندگی شهروندی و در برخی موارد از نحوه کارگشایی و مدیریت امور دورند و گاهاً بی تفاوت به این موارد مهم و تهی از دغدغه در باب فرهنگی و فرهنگ سازی هستند در تمام دنیا به نام کشور و مردم شان نوشته می شود. مگر فرمایش رهبری را گوش هایتان نشنیده است که گفته اند: «همه چیز مرتّب بر فرهنگ است. فرهنگ حاشیه و ذیلِ اقتصاد نیست، حاشیه و ذیلِ سیاست نیست، اقتصاد و سیاست حاشیه و ذیل بر فرهنگند. عزیزان من! فرهنگ از اقتصاد هم مهمتر است. چرا؟ چون فرهنگ بهمعنای هوایی است که ما تنفس میکنیم؛ شما ناچار هوا را تنفس میکنید، چه بخواهید، چه نخواهید؛ اگر این هوا تمیز باشد، آثاری دارد در بدن شما؛ اگر این هوا کثیف باشد آثار دیگری دارد».
تاسف بار که علی رغم گذشته ی غنی و سرشار از فرهنگ ایران زمین در این سرزمین مقدس هر روز تعداد و سهل انگاری های مسئولان و مدیران بیشتر و بیشتر و بیشتر می شود و این بیشتر شدن ها باعث انتقال ناامیدی و تضاد به جامعه و مردم به ویژه قشر جوان و نوجوان می شود که خود جای ساعت ها تفکر و روزها مباحثه دارد. ختم کلام وقتی خودمان قدرت فرهنگ و ارزش فرهنگ سازی را به خوبی نمی دانیم و برایش کوچک ترین حرکت و هزینه ای نمی کنیم و این مهم و رکن را به شهروندانمان منتقل نمی کنیم پس سکوت در برابر برخی اعمال هنجارشکنانه بهتر است، چرا که اگر سخن و تهدیدی هست از ابتدا تا مورد نود و نهم باید متوجه مسئولین و مدیران باشد و در مورد صدم متوجه شهروندان و تعداد کم هنجار شکن.
