پیشرفت از خودگذشتگی، مدیریت و کار جهادی می خواهد که متاسفانه هیچ یک را نمی توان در بردسکن پیدا کرد اگر هم هست بسیار...
پایگاه خبری فریاد شرق / کاظم شیبانی
پیشرفت از خودگذشتگی، مدیریت و کار جهادی می خواهد که متاسفانه هیچ یک را نمی توان در بردسکن پیدا کرد اگر هم هست بسیار بسیار کم و محدود می باشد.
برای رسیدن به پیشرفت ابتدا باید جاده ی فرهنگ سازی را ساخت و موانع موجود در مسیر این مهم را برداشت و پاک سازی کرد، البته این اصل اساسی هنوز در بردسکن جا بازنکرده و مسئولان، مدیران و بزرگان شهرستان هنوز با چرایی فرهنگ سازی و ضرورتش آشنا نشده اند و گویا نمی خواهند آشنا شوند؛ گواه این حرف تلخم هم این است که به هر گوشه ی شهرستان که نگاه می اندازم بزرگترین ضعف را فرهنگ سازی می بینم. ارزشی که در این شهرستان بی ارزش تلقی می شود و مهمی که در این منطقه خارج از درجه اهمیت سکنا گزیده است.
البته محدود مدیرانی نیز هستند که ضعف فرهنگی را قبول دارند اما در همین حد، فقط قبول دارند. این گروه دیگران را متهم به بزرگ نمایی و سیاه نمایی می کنند و انتظار فرهنگ سازی را از دیگران دارند آنهم بدون هیچ هزینه ای و در بسیاری موارد فرهنگ سازی و کارهای فرهنگی را وظیفه خود نمی دانند.
در برخی موارد نیز توجیه برخی مسئولین شهرستان بی عرضگی و عدم کفایت افراد بیان می گردد.
با تمام این اوصاف شاید به فکر به مورد که تمام این ناکارآمدی ها و پس زدن های فرهنگی عامدانه باشد نیز دور از ذهن نیست چرا که هر چه باشد متولیان امر نیز به خیلی از این امور اشراف دارند و همین تسلط آن ها به شرایط، اوضاع و اتفاقات شهرستان است که گوشزدمان می کند نباید این مورد را نادیده گرفت و به سادگی از آن عبور کرد.
در هر صورت باید گفت تمامی موارد ذکر شده باعث شده است تا اوضاع فرهنگی شهرستان بردسکن وخیم باشد و این وزنه مهم در جامعه، آن هم در عصر حاضر، که دوره قدرت نمایی فرهنگ هاست در این شهرستان پرمدعی، در انزوا به سر برد و نیازمند درمانی ضروری و اصولی باشد. درمانی که با وجود بسیاری از مسئولین کنونی بردسکن بسیار بعید است رخ دهد و باید امیدوار بود عملکردشان ضعیف شان بیشتر از این، این کشتی به گل نشسته فرهنگی را در فاجعه فرو نبرد تا شاید در آینده ای نه چندان دور اشخاصی پیدا شوند از همان ها که دستش می رسد تا کاری برای این معضل مظلوم و فراموش شده انجام دهند.
پس تا فرا رسیدن آن زمان مسئولان بدانند که حرف زدن درباره ی فرهنگ و بیان ضعف های بی شمار فرهنگی سیاه نمایی نیست، بلکه واقعیت تلخیست که به علت تلخی اش برخی از شما راحت طلبان پشت میز نشین از آن فراری هستید؛ آهای مسئولان نه چندان دلسوز و مدیران صندلی دوست که تعدادتان کم هم نیست بدانید ضعف های فرهنگی را ابتدا باید دید و سپس آنها را پذیرفت و در مرحله بعد دنبال راه حل و هزینه کرد منطقی بود و در تمام این مراحل باید مداوم زمزمه کرد که هزینه برای فرهنگ اسراف نیست بلکه آینده نگری و ساختن است.
این را نیز باید آویزه گوش ها کرد که تلاش برای فرهنگ، فرهنگ سازی و اجرای تمام این موارد فرهنگی وظیفه همگانی است و از معمولی ترین شهروند جامعه تا عالی ترین رتبه جامعه را دربرمی گیرد؛ دوباره تکرار می کنم وظیفه همگانی است از معمولی ترین شهروند جامعه تا عالی ترین رتبه جامعه.
حال با این تعریف به سادگی می توان فهمید که چقدر شهرستان بردسکن در این مورد ضعیف عمل کرده و می کند.
