چهل حدیث درباره نماز

پایگاه خبری فریاد شرق / حمیدرضا مصطفایی

چهل حدیث درباره نماز (قسمت سوم)

نماز یکی از مهمترین اعمال انسانی است و از آن به عنوان ستون دین اسلام یاد شده است. لذا با توجه به اهمیت این فریضه با ارزش دینی در ادامه به احادیثی درباره نماز می پردازم. در قسمت دوم به بیان ده حدیث درباره نماز پرداختیم در این قسمت نیز ده حدیث دیگر را بیان می کنیم و امید می رود همه ما بتوانیم با اهمیت نماز را دریافته و در به جا آوردن نماز اول وقت کوشا باشیم.

21-اهمیت سجده شکر بعد از نماز

امام صادق عليه السلام:
سَجْدَةُ الشُّكْرِ واجِبَةٌ عَلى كُلِّ مُسْلِمٍ تُتِمُّ بِها صَلاتَكَ وَ تُرْضى بِها رَبَّكَ وَ تُعْجِبُ الْمَلائِكَةَ مِنْكَ.(21)
سجده شكر بر هر مسلمانى واجب است، چرا که با آن نمازت را كامل مى كنى، پروردگارت را خشنود مى سازى و فرشتگان را از خود به شگفتى مى آورى.

22- برتری نماز عالم بر جاهل

امام على عليه السلام:
رَكْعَتانِ مِنْ عالِمٍ خَيْرٌ مِنْ سَبْعينَ رَكْعَةً مِنْ جَاهِلٍ.(22)
دو ركعت نماز شخص عالم، بهتر از هفتاد ركعت نماز نادان است.

23- محل نمازتان را خلوت کنید

پيامبر اکرم صلى الله عليه وآله:
لَيْسَ يَنْبَغى اَنْ يَكونَ فِى الْبَيْتِ شَىْءٌ يَشْغَلُ المُصَلِّىَ.(23)
شايسته نيست در اطاق چيزى باشد، كه نمازگزار را مشغول سازد.

24- چرا نماز بخوانیم؟

امام رضا عليه السلام:
اِنَّما جُعِلَتِ الْجَماعَةُ لِئَلّا يَكونَ الاِْخْلاصُ وَ التَّوْحيدُ وَ الْاِسْلامُ وَ الْعِبادَةُ لِله اِلّا ظاهِراً مَكْشوفاً مَشْهوراً.(24)
علت تشريع نماز جماعت آن است كه اخلاص، يكتاپرستى، تسليم حق بودن و بندگى براى خداوند، آشكار و بى پرده و نمايان باشد.

هنگامى كه به نماز ايستادى بدان كه در پيشگاه خداوند هستى و اگر تو او را نمى بينى، او تو را مى بيند. پس به نمازت توجه كن.

25- نماز گزار در پیشگاه خداست

امام على عليه السلام:

لا يَقُومَنَّ اَحَدُكُمْ فِى الصَّلاةِ مُتَكاسِلاً وَ لا ناعِساً وَ لا يُفَكِّرَنَّ فى نَفْسِهِ فَاِنَّهُ بَينَ يَدَىْ رَبِّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ اِنَّما لِلْعَبْدِ مِنْ صَلاتِهِ ما اَقْبَلَ عَلَيْهِ مِنْها بِقَلْبِهِ.(25)
هيچ كس از شما كسل و خواب آلود به نماز نايستد و به خود نينديشد؛ زيرا كه نمازگزار در پيشگاه پروردگار خويش است. و براى بنده از نمازش تنها آنچه با دلش به آن توجه داشته، مى ماند.

26- خدا تو را در نمازت می بیند

امام صادق عليه السلام:
اِذا قُمْتَ فِى الصَّلاةِ فَاعْلَمْ اَنَّكَ بَيْنَ يَدَىِ الله، فَاِنْ كُنْتَ لا تَراهُ فَاعْلَم اَنَّهُ يَراكَ فَأَقْبِلْ قِبَلَ صَلاتِكَ.(26)
هنگامى كه به نماز ايستادى بدان كه در پيشگاه خداوند هستى و اگر او را نمى بينى، او تو را مى بيند. پس به نمازت توجه كن.

27- معیار قبولی نماز

امام صادق عليه السلام:
مَنْ اَحَبَّ اَنْ يَعْلَمَ اَقُبِلَتْ صَلاتُهُ اَمْ لَمْ تُقْبَلْ، فَلْيَنْظُرْ هَلْ مَنَعَتْهُ صَلاتُهُ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ؟ فَبِقَدْرِ ما مَنَعَتْهُ قُبِلَتْ مِنْهُ.(27)
كسى كه دوست دارد بداند نمازش قبول شده يا نه؟ بايد ببيند آيا نمازش او را از زشتى ها و ناپاكى ها دور كرده است يا خير؟ به همان اندازه كه دور كرده، قبول شده است.

28- نماز؛ پاک کننده نماز گزار

پيامبر اکرم صلى الله عليه وآله:
لَو كانَ عَلى بابِ دارِ اَحَدِكُمْ نَهْرٌ فَاغْتَسَلَ فى كُلِّ يَوْمٍ مِنْهُ خَمْسَ مَرّاتٍ أكانَ يَبْقى فى جَسَدِهِ مِنَ الدَّرَنِ شَىْءٌ؟ قُلنا: لا. قالَ: فَاِنَّ مَثَلَ الصَّلاةِ كَمَثَلِ النَّهْرِ الْجارى، كُلَّما صُلِّىَ صَلاةٌ كَفَّرَتْ ما بَينَهُما مِنَ الذُّنوبِ.(28)
اگر بر درِ خانه يكى از شما جويى بود و هر روز پنج بار خود را در آن مى شست، آيا در بدن وى چركى باقى مى ماند؟ گفتيم: نه. فرمودند: پس براستى نماز، مانند همان جوى روان است كه هرگاه به جا آورده شود، گناهان ميان دو نماز را پاك مى كند.

29- نماز انسان با تقوا

پيامبر اکرم صلى الله عليه وآله:
رَكْعَتانِ مِنْ رَجُلٍ وَرِعٍ اَفْضَلُ مِنْ اَلْفِ رَكْعَةٍ مِنْ مُخَلِّطٍ.(29)
دو ركعت نماز انسان با تقوا، بهتر از هزار ركعت نماز لاابالى است.

30- نماز؛ معیار راستی مدعیان حق

امام صادق عليه السلام:
يُعْرَفُ مَنْ يَصِفُ الحَقَّ بِثَلاثِ خِصالٍ: يُنْظَرُ اِلى اَصْحابِهِ مَنْ هُمْ؟ وَ اِلى صَلاتِهِ كَيْفَ هىَ؟ وَ فى اَىِّ وَقْتٍ يُصَلّيها.(30)
كسى كه از حق دَم مى زند با سه ويژگى شناخته مى شود: به دوستانش نگاه می شود كه چه كسانى هستند؟ نمازش چگونه است؟ و در چه وقت آن را مى خواند؟

پی نوشت:
21) تهذيب الأحكام، ج 2، ص 110، ح 415.
22) اختصاص، ص 245.
23) سنن ابى داود، ج 1، ص 451، ح 2030.
24) وسائل الشيعة، ج 5، ص 372، ح 9.
25) الخصال، ص 613، ح 10.
26) تهذيب الأحكام، ج 2، ص 325، ح 1332.
27) بحار الأنوار، ج 82، ص 198.
28) تهذيب الأحكام، ج 2، ص 237، ح 938.
29) نهج الفصاحه، ح 1672.
30) محاسن، ج 1، ص 254، ح 281.